بسم الله الرحمن الرحیم

تا رسیدن به خود عالی و آن فیض مقدس !

از کجا باید رفت ؟!    از کدام جاده و راه ؟

از کدام سو به آن وادی راه باید رفت ؟

جاده مه آلود و من با پای لنگ

با قدم های چنین سست ،

بدون مرکب راه ، تا کجا باید رفت ؟

از سماء تا به ثری ، پرت شدم

من به این خانه ی تن !

از کجا تا به سماء باید رفت ؟

تا رسیدن به سماء ،

توشه ی راه می خواهد

از کجا توشه ی راه بردارم ؟!

تا به آن خانه ی خضرای وجود ،

تا  کجا ...     باید رفت ؟!

   شعر از ایرانمنش  

بسم الله الرحمن الرحیم

همه می دانیم پرنده در آسمان با دوبال پرواز می کند ، اگر یکی از بالهایش بشکند و بخواهد از زمین بلند شود ، نمی تواند . اگر هم در حال پرواز یکی از بالهایش بشکند که سقوطش حتمی است . من و تو هم برای پرواز به آسمان وجودمان به دو بال < علم و عمل > نیاز داریم ، نه علم به تنهایی کافی است وتو را پیش می برد ونه عمل بدون علم می تواند ما را از زمین تن بلند کند و به آسمان وجود پرواز دهد .